Northland trip

Lieve mensen,

Hier zijn we dan weer met een update van ons leven in NZ. In tijd tussen onze laatst verstuurde berichten en nu, is er weer het nodige gebeurd.
Op 4 januari j.l. arriveerden zus Annelies en haar Wim hier in Dargaville voor een vakantie van ca 6 weken. Dat betekende dus 'n gezellig weerzien, gezamenlijk uit eten en natuurlijk de drie van de 4 (!!) zussen - die zelden bij elkaar zijn - ook op de foto vereeuwigen!

Met hun huurauto vertrokken Annelies en haar Wim voor een rondreis van 12 dagen naar de Bay of Plenty (op het meer oostelijke deel van het North Island).
Een en ander was voor ons reden om ook maar eens een paar dagen op stap te gaan. De tuin, waarin we - uit eigen keuze - vele uren doorgebracht hadden om vooral de borders te fatsoeneren zag er inmiddels steeds mooier uit en het grasveld prachtig gemaaid, dus...bespraken we twee motels ( i.v.m. de zomervakantie én de druk bezochte streek wel gewenst) ; pakten daarna onze spullen en vertrokken 10 jan. 's morgens tegen 8.00u

Het was onze bedoeling om zo min mogelijk High Ways te nemen en veel kleinere, soms steile slingerende wegen , langs de oostkust. Via het noorden vervolgens naar het westen en daarna via een mooie route dwars door het midden van het Northland terug naar huis. In totaal reden we een kleine 400 km..

Al wekenlang verbaas ik mij over het feit dat de prachtige Agapanthus, die bij ons met zorg in kassen gekweekt moet worden, hier op het Northland overal in de bermen als een soort 'onkruid' groeien... Schitterend bloemen in blauw en wit met soms een doorsnee van wel ruim 15 centimeter!!

Langs de oostkust soms prachtige doorkijkjes op idyllische strandjes met blauw water (natuurlijk alleen als de lucht ook blauw is!!)
Op onze 'alternatieve' route moesten we twee keer met een Ferry een grote zee inham over steken, wat altijd weer een belevenis is...
In Kawakawa waar onze 1e motelovernachting was, bezochten we ook weer het bekende toiletgebouw die de Oostenrijkse kunstenaar Hundertwasser op zijn unieke wijze gedecoreerd heeft.. Echt heel apart en leuk om te zien.

Elke dag maakten we wel ergens een kleinere of grotere wandeling met soms prachtige uitzichten als beloning voor de vaak steile klim...
Op een geheel achteraf gelegen locatie en alleen bereikbaar via een 8 km lange gravelweg ( met grote stofwolken achter ons aan!), bezochten we de Wairere Boulders. Een gebied waar duizenden jaren geleden een plateau van zware basaltsteen volledig ingestort is en in ongelofelijk grote rotsblokken ( boulders dus) uiteen gedonderd is... Via een speciaal parcours krijg je een aardige indruk van het enorme geweld dat zo'n gebeurtenis heeft achtergelaten. Twee uur lang hebben we daar geklommen en geklauterd en vonden het - achteraf gezien - toch wel de moeite van die hele inspanning waard.

Er zijn uiteraard veel foto's gemaakt en die krijgen jullie in twee etappes toegestuurd met daarbij dan later ook nog weer een vervolgdeel van de NZ wetenswaardigheden.

Tja en dan was ik natuurlijk gisteren ook nog jarig...
Vanaf deze plaats wil ik alle familie en vrienden reuze bedanken voor alle gestuurde felicitatie emails... Het waren er zóveel, dat het lastig wordt om iedereen persoonlijk te bedanken, maar ik kijk wel hoe ver of het lukken gaat. Weet in ieder geval wel dat het op prijs gesteld werd en het echt hart verwarmend voelde!

Gisteravond zijn Job en Mary 'n verjaardagsborrel komen drinken en dat was voor hen de 1e keer in 30 jaar dat zij mij life konden feliciteren. Leuk dus voor ons allebei. A.s. zondag, als Annelies inmiddels terug is van haar rondreis, gaan we voor mijn verjaardag ook nog met z'n zessen uit eten bij de Thai. Daarmee is mijn verjaardag dit jaar zeker niet in ongemerkt voorbij gegaan!

Volgende week gaan Mary, Annelies en haar Wim naar het South Island vliegen om daar de bekende Milford Soundtrack te lopen. Een mooie, maar ook zware bergwandeltocht van ca 56 km die ze in ca 4 etappes gaan wandelen met overnachtingen in berghutten... Ook mijn broer Aad uit Australië gaat mee lopen en vliegt daarvoor naar Christchurch waar ze elkaar treffen en met een 'boswachter' en nog andere wandelaars naar de start van die route gebracht worden...
Om haar conditie op te voeren, traint Mary (die in mei 65 jaar wordt!) al weken lang regelmatig in haar eigen woonomgeving met een rugzak met zware stenen met een gewicht van 10 à 12 kilo. Daarmee hoopt ze de zware tocht met succes te kunnen lopen.... Heel spannend dus, wat mij betreft.
Annelies is nog weer 5 jaar jonger dan Mary en is een fervente wandelaar en hardloopster, dus dat zal wel goed komen.

Oké, lieve mensen, nu zijn jullie dus weer helemaal bijgepraat. We horen dat het in Nederland nog steeds niet wintert, maar dat de meesten dat ook niet zo erg vinden. Het ga jullie goed en tot een volgende keer dan maar.

Liefs van ons beiden,
Wim en Lyda